Plan pracy superwizyjnej
Stażyści szkoleni do programu Akademia Dorosłości uczestniczą równolegle w kolejnych sesjach programu prowadzonego z grupami młodzieży zagrożonej wykluczeniem i patologią społeczną oraz w spotkaniach klinicznych (6 spotkań prowadzonych przez superwizora z udziałem wszystkich stażystów szkolonych w danym ośrodku).
Tematyka spotkań klinicznych ze stażystami może być różna i zależeć od specyfiki zgłaszanych przez nich problemów. Tym niemniej podstawową strukturę stanowić powinna poniższa pula tematów (omawianych w węższej lub szerszej formie, w zależności od wagi poszczególnych tematów dla uczestników spotkań superwizyjnych), zestawionych w ramach 6 wątków:
1.
- Zawarcie kontraktu na pracę, omówienie celów i metod pracy w ramach sesji klinicznych oraz przedstawienie i omówienie celów oraz metodyki pracy z młodzieżą zagrożoną patologią społeczną w ramach „Akademii Dorosłości”. Realizowanie zadań stawianych przez prowadzących i współpraca z nimi.
2.
- Prezentacja tematyki Akademii Dorosłości.
3.
- Charakterystyka grup młodzieżowych.
- Omówienie sytuacji w grupach – kryzysów pojawiających się na spotkaniach – w kontekście procesu grupowego i charakterystyki grupy.
- Analiza zachowań uczestników Akademii Dorosłości (w kontekście grupy i stylu funkcjonowania danej osoby).
- Planowanie strategii i tematyki kolejnych sesji w kontekście potrzeb uczestników grup młodzieżowych.
4.
- Praca warsztatowa i „na procesie” w ramach programu Akademii Dorosłości. Praca indywidualna na tle grupy.
- Powody powstawania patologii (etiologia), rozumienie mechanizmów i doświadczeń socjalizacyjnych, sposoby korekty tych doświadczeń. Sposoby omawiania i mówienia o procesie grupowym.
- Zasady i normy panujące w grupie.
- Role grupowe przyjmowane przez uczestników.
- Komunikacja interpersonalna w grupie.
- Fazy rozwoju grupy. Dynamika grupy a emocjonalne bezpieczeństwo w grupie.
- Sposoby prowadzenia mediacji (jako metody rozwiązywania konfliktów rówieśniczych), sposoby pracy z osobami występującymi w roli kozła ofiarnego.
- Sposoby radzenia sobie z oporem grupy.
- Modelowanie jako metoda zmiany psychoemocjonalnej
5.
- Prowadzenie grupy psychokorekcyjnej.
- Prowadzenie technik: rundka, burza mózgów, psychodrama, dyskusja, omówienie.
- Sytuacje trudne w grupie – sposoby rozwiązywania.
6.
- Trudności osobiste w realizowaniu zadań związanych z programem.
- Ujawnianie emocji wywoływanych kontaktem z grupą.
- Wątki osobiste dotyczące własnych doświadczeń jako nastolatka.
- Przeniesienie i przeciwprzeniesienie.
- Umiejętności interpersonalne ułatwiające i utrudniające kontakt z młodzieżą i współprowadzącym.
- Kontakt pomocny – jak się czuję w kontakcie z poszczególnymi osobami w grupie.
- Autodiagnoza i diagnoza umiejętności dających predyspozycje do samodzielnego prowadzenia warsztatowych grup młodzieżowych w ramach programu.
- Informacje zwrotne pozwalające na usystematyzowanie wiedzy na temat własnego funkcjonowania – ograniczenia i możliwości w pracy z grupą młodzieżową.
- Jak nie ograniczać młodzieży celów przy jednoczesnym promowaniu tych akceptowanych oraz jak pozostać neutralnym wobec innych wartości i rozmawiać o ich skutkach.
